در ایران باستان هر سال به دوازده ماه و هر ماه به سی روز تقسیم می شد.این روزها هر کدام نام خاصی داشتند که چم (معنی) آنها از اوستا سرچشمه گرفته است. هر ماه به 4 بخش تقسیم می شد.دو بخش نخست هر کدام از 7 روز و دو بخش دوم از 8 روز تشکیل می شوند.روزهای نخست در هر بخش این تقسیم بندی به نام آفریدگار نامیده می شوند.تقسیم بندی مذکور از هر ماه را در زیر با نام هر روز و معنایش نشان داده ام.روزهای اورمزد،دی بآذر،دی بمهر و دی بدین،همان روزهای نخست در 4 قسمت هر ماه هستند که آنگونه که گفته شد به نام آفریدگار نامیده شده اند.

سی روز یک ماه و 4 بخشی که ماه به آن تقسیم می شد به ترتیب از بالا به پایین و روزها به ترتیب از راست به چپ:

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: